2گروه روانشناسی سلامت، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان(انستیتو روانپزشکی تهران)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3شهید بهشتی
4دانشگاه رودهن
چکیده
مقدمه:پرسشنامه پرخاشگری، پرسشنامه ای خودگزارشی است که به میزان گسترده ای توسط روانشناسان استفاده می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (باس و پری، 1992) با به کار‌گیری تحلیل عاملی تاییدی بود. روش: بدین منظور، نمونه‌ای با حجم 591 نفر دانش آموز دبیرستانی به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای-خوشه‌ای چند مرحله‌ای از بین دانش آموزان شهر تهران انتخاب شدند. برای محاسبه روایی همگرا، هم‌زمان مقیاس نگرانی درباره تصویر بدنی (لیتلتون، آکسوم و پری، 2005) و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانش‌آموزان (هابنر، گیلمن، سولدو و شانون، 1994) اجرا شد. جهت بررسی ساختار عاملی تأییدی مرتبه اول پرسشنامه پرخاشگری باس و پری از روش برآورد کم‌ترین مقدار مجذورات وزن‌دار (WLS)و برای ارزیابی کفایت برازش مدل با داده‌ها از شاخص‌های RMR، RMSEA، CFI، AGFI، GFI، 2c، /df2 و 2 استفاده گردید. یافته‌ها: ضریب آلفای کرونباخِ پرسشنامه پرخاشگری باس و پری بالاتر از 70/0 و در حد رضایت‌بخشی بود. ساختار عاملی با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مورد تأیید قرار گرفت. بررسی ضرایب همبستگی نشان داد که پرسشنامه پرخاشگری باس و پری با پرسشنامه رضایت از زندگی رابطه منفی معنی‌داری دارد و با مقیاس نگرانی درباره تصویر بدنی رابطه مثبت معناداری دارد که این رابطه بیانگر روایی همگرا پرسشنامه پرخاشگری باس و پری است. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت ساختار عاملی مرتبه اول چهار عاملی پرسشنامه پرخاشگری باس و پری برازش بهتری با داده‌های مشاهده شده نشان داد. ساختار عاملی تأییدی، اعتبار و روایی پرسشنامه پرخاشگری باس و پری برای کاربردهای پژوهشی و تشخیص‌های بالینی در حد قابل قبول بود.
Investigation the Psychometric Properties of Buss and Perry Aggression Questionnaire: In Non-Clinical Group
نویسندگان [English]
Mojtaba Habibi2؛ Somaieh Salehi3؛ Marjan Pouravari4؛
2Iran
3Shahid beheshti
4Roodehen University
چکیده [English]
Introduction: The Buss and Perry Aggression Questionnaire (BPAQ) is a widely used self-reported measure of trait aggression. The aim of this study was investigating the psychometric properties of Buss–Perry Aggression Questionnaire by using confirmatory factor analysis. Method: Sample size of 591 students in Tehran were selected by stratified multiphase cluster sampling. To calculate the convergent validity of BPAQ, Multidimentional student’s Life Satisfaction Scale (1994) and Body Image Concern Inventory (2005) were implemented. Confirmatory factor structure for the first-order approach to BPAQ estimated using weighted least squares (WLS) criteria for assessing the adequacy of the data model with RMR, RMSEA, CFI, AGFI, GFI, 2c, / df2 and 2 used. Results: Cronbach's alpha coefficient of BPAQ was above 0.70 and the limit was satisfactory. Factor structure of the BPAQ after the first time using confirmatory factor analysis was confirmed. Correlation coefficient analysis showed that BPAQ is a significant negative relationship with Multidimentional student’s Life Satisfaction Scale and significant positive relationship with Body Image Concern Inventory which shows the convergent validity. Conclusion: A single first-order factor structure of BPAQ were better fit with the observed data. Confirmatory factor structure, reliability and validity of the BPAQ for research applications and clinical diagnostics were within acceptable limits.
کلیدواژه‌ها [English]
aggression, Confirmatory Factor Analysis, High School Student
ابتدای صفحه